Dag Madeleine, Fijn dat je jouw mijmeringen stuurde. Ik ben sinds afgelopen vrijdag alleen maar met de Matthäus bezig in mijn hoofd. De prachtige koralen, de indringende stem van de evangelist, de prachtige stem van de alt en ja, ook mijn eigen foutjes bij het zingen. Wij drieën zijn van die groep die het afgelopen 1,5 jaar steeds de koppen bijeen staken om te repeteren en te repeteren en te repeteren, soms met elkaar en soms met een begeleider die het stuk al 25 keer gezongen heeft. Van hem leerden we de “trucjes” om goed te zingen. Bij dat harde werken ontgaat je vaak de essentie van het geheel. Dat heb ik afgelopen vrijdag gemerkt. Bij het openingsstuk (ik ben bas1) ging het nog prima. Goed kijken naar koor 2 bij de vragen lukte perfect. Maar bij de eerste koraal stokte mijn stem na 2 maten van ontroering. Ik kon even niet meer door. Ineens zich ik de context en voelde ik dat ik daar deel van uitmaakte. Ik keek al zingend rond en zag al die mensen die, net als ik, hun hart uitzongen in dat magistrale stuk van Bach. Dat maakte me nederig en gelijktijdig trots dat ik hier mocht staan en naar beste kunnen kon meezingen. Er zijn meerdere momenten geweest van ontroering, het orkest dat zo verschrikkelijk mooi speelde, het “Erbarme Dich” van de alt met orkest dat door mijn ziel sneed, maar het meest nog dat ik het verhaal volgde in mijn partituur als ik niet hoefde te zingen. Mijn jeugd als misdienaar kwam weer helemaal terug. Toen was het vaak ook alleen maar de handelingen op het juiste moment met de juiste intensiteit verrichten maar nu -waarschijnlijk ook door de schitterende evangelist- kwam het verhaal weer helemaal bij me boven. Kortom, ik heb genoten maar was kapot toen we na de treinreis thuiskwamen. Ik heb je na afloop de hand geschud en je bedankt voor het mogen meedoen. Dat was werkelijk gemeend, zo heb ik het ook gevoeld. Wellicht zien we elkaar nog eens. Mij is wel duidelijk geworden dat je dit soort projecten al vele malen hebt gedaan, het loopt soepeltjes, de regie is strak en helder en als zanger word je goed begeleid bij het zingen. Groet, Arthur
door: Arthur

Beste Madeleine, Bedankt voor je geweldige mails over onze uitvoering van de Mattheus! Het was voor mij de eerste keer dat ik in het orkest meespeelde en ik heb er enorm van genoten!! Zo alles voor de eerste keer meemakend, kan ik je zeggen dat het overweldigend is om te zien hoeveel gedreven en getalenteerde mensen, keihard werken om zo'n uitvoering voor elkaar te krijgen. Vanaf de eerste repetitie t/m de laatste klinkende noot op Goede Vrijdag heb ik gevoeld dat hier mensen zijn die net zo houden van samen muziek maken als ik. Van het neerzetten van een beleving met elkaar en dat met het streven naar veel kwaliteit en vooral passie. Iedereen heeft op zijn/haar manier het onderste uit de kan gehaald en dat was te merken! Het was ook prachtig om te zien en horen zoveel zangers (die niet of nauwelijks met elkaar hebben gerepeteerd) zo'n mooie uitvoering wisten neer te zetten, en met zoveel aandacht en energie met de muziek bezig waren. Één ding is zeker: dit smaak naar meer! Ik hoop dus komend seizoen ook zeker weer aan te mogen sluiten bij Capella Passionata en Stichting PassieProjecten voor weer een nieuw muzikaal avontuur! Hartelijk bedankt voor alle organisatie en het delen van je gedachten en foto's achteraf. Met vriendelijke groeten, Anica van Ameijde.
door: Anica van Ameijde

Zo fijn om de Mattheus Passion meegezongen te hebben! Heerlijk dat zoiets georganiseerd en mogelijk gemaakt wordt - door zovelen. Een goed spelend orkest, geweldige solisten, een prachtige en volle kerk, een goede dirigent en goed georganiseerd. Gelukkig draagt iedereen zijn steentje bij/neemt zijn eigen verantwoordelijkheid en kunnen de meezingers het in principe goed zingen. En sommigen zingen evt een hoge toon niet als ze dat wat minder goed kunnen zodat de totaalklank daar niet onder hoeft te lijden. Mooi, het niveau dat na 3 repetities op de uitvoeringsdag bereikt is! Een geweldige sfeer, stemming en zelfs kwaliteit! Wat een beleving dat je zelf mee kan doen en niet alleen maar hoeft te luisteren of een half jaar lang zou moeten repeteren. Ook leuk voor de luisteraars die naar hun familie of vrienden komen luisteren. En ik hoorde al van iemand uit het publiek: volgend jaar wil ik hem ook graag eens meezingen. Naast al die zangers die al 10 tot 15 jaar jaarlijks meedoen. Voor mij is het ook symbolisch voor het leven: niet alleen maar luisteren, maar het met elkaar vorm en klank geven en het samen beleven. Dank je, Madeleine en de vele anderen!
door: Corinne

Heerlijk om dit lijdensverhaal te mogen zingen in zo turbulente tijden. Vervullend en verrijkend. Ik beleefde opnieuw veel bijzondere momenten, waarbij er één beeld uitsprong en er nu nog steeds is: de vrouw achter Jezus bij Wozu dienet dieser Unrat - sporaan achter bas. Ze stond met alleen een hand op zijn schouder. Ontroerend in zijn veelzeggende eenvoud. Dank, Madeleine, dat je voor ons allen zo'n Goede Vrijdag ook dit jaar weer mogelijk maakte. Elsbeth
door: Elsbeth Locher

Beste Madeleine, Gelukkig was je het met me eens dat je steeds mooier dirigeert. Dat ik je streng noem houdt in dat je streng bent met een kwinkslag, het mooiste soort streng. Daar zijn mannen niet zo goed in, inderdaad. Dus het is een vrouwencompliment voor een vrouwending. Hartelijk bedankt voor vanmiddag. Ik schoot regelmatig vol, niet de beste manier om te zingen. Maar die bas!! Wat is dit voor acteur, voor geweldige zanger! Je ziet me weer. Leuk dat je de intervallentruc nog even had gestuurd. Ik koester hem na je koristenscholing.. Hartelijke groet, Monique
door: monique